Us omke hat yn Sjina wenne,
dêr hat er hiel wat leard.
Hy hat dêr by de mûntsen
ek jierren mediteard.
Hy fertelde faak ferhalen,
dy mocht ik hiel graach heare.
Benammen oer “Wû Wei”
woe ik in protte leare.
Wû Wei betsjut yn Sjina
jou dy del en doch mar neat.
Want om in soad te learen
is skreppen hiel ferkeard.
It gers groeit wier net hurder
ast oan de sprytsjes lûkst.
Do learst echt folle mear
Asto dyn eagen brûkst.
As ik nei wolkens seach
en fûgels sjongen hearde,
dan tocht ik oan ús omke
dêr’t ik Wû Wei fan learde.
Hoe moai oft hy fertelde
oer libbenspaad en -wei.
“Alles komt fansels,” sei omke
“en alles giet foarby.”
Doe’t wy syn jiske struiden
oer it sêfte griene gers,
tocht ik oan wat foarby gie
en omkes wize les.
Dêr leit er no, hy is net wei.
Ik sjong: “Wû Wei, Wû Wei”
Wa woe no net sa’n omke,
sa’n omke as dy fan my”.
