dêr steane se
de man
de frou
hy grut en bonkich
sy lytser
smel
de mouwen fan
it grize fest hingje har
oer de fingerseinen
op klompen is sy
lykas hy
te rom
it toutsje om ‘e mul hâldt
de mansjesteren broek
net fan ‘e klompen
de hân boppe d’ eagen
siket sy yn de fierte in
teken fan libben
skerp de sinne
ûnder de pet wei
dikert hy de dyk del
boppe stean
finsters iepen
de doar stiet oan
sûnder syn jas
út te dwaan soe er sa
ta de hûs ynrinne kinne
dat soe kinne
dat er sitten giet en seit
hjir bin ik wer
net earder publisearre
