Lit harren harren hynders,
nimmen nimt ús de swannen ôf.
It boechbyld op ús hûs
sil nea yn ierde smoare.
Lit harren harren hearskjen,
nimmen nimt ús de frijheid ôf.
Unstjerlik binn’ de dieden fan
wa’t foar ús rjochten stoaren.
Lit harren harren brinzgjen,
nimmen nimt ús it sjongen ôf.
De stimmen fan alear, it liet
komt nea ta swijen.
Lit harren harren fjouwerjen,
nimmen nimt ús it fleanen ôf.
De flerken fan de geast
drage ús boppe lijen.
Lit harren harren krêft,
nimmen nimt ús de sêftens ôf.
De suverens fan hoop
falt ús as snie temjitte.
Lit harren harren hasten,
nimmen nimt ús it rêsten ôf.
Nea sil de dei fan hjoed
syn ivichheid ferjitte.
út: Wei, 1998
