ik tearde de krante iepen
en dêr wie se
Samar – sa hiet se –
se waard 35
dagen âld
sil nea laitsje
net sitten gean
begjinne te krûpen
har oerein hise
oan ’e spilen
fan in rinstek
se wurdt net
immens grutte faam
immens boarter
klasgenoate
net
immens grutte leafde
immens mem
kollega, buorfrou
se kaam, Samar,
fan ’e honger om
