We brochten radyskes bij ús heit en mem.
Earste radyskes út ‘e kas.
Se bearden der wakker fan.
Op it teemeubel stie in kaart
fan kunde, dy’t ’50 jier’, sei heit,
‘nee, 55 jier,’ sei mem, troud wienen.
Se helle it foto-album fan
harren eigen 50-jierrige troudei derbij.
In fleurige dei, sa heugde it ús allegearre.
‘Sjoch, dy is der net mear,’ sei mem.
‘En dy net,’ sei ik.
‘En dy allebeide net.’
We kamen op in stik as tolve
yn amper acht jier tiid.
‘Wij wolle noch wol even mei, hear,’ sei ús mem.
En heit sei: ‘Wat binne dy radyskes dochs prachtich.’
Ut: Ensafh. 2013
