Hjoed nimme wy ôfskied
de wurden klinke hol
in echo troch de romte
de seal dy sit grôtfol
Ik hear immen snokken
dy gûlt oan ien stik troch
ik frommelje oan ’e mouwe
wit ek net wat ik doch
De frou dy praat mar fierder
ik krij net alles mei
de ferskes dy’t se draaie
ferbine my mei dy
De kearsen dôvje stadich
de loft dy fielt sa swier
ik soe wekker wurde wolle
dat ien seit ’t is net wier
Hjoed nimme wy ôfskied
wy ha gjin ôfskied naam
hoe hie ik witte kinnen
dat der gjin kâns mear kaam.
