Ynvaazje op ’e dwinger!
Oarloch op it stoart!
Manmachtich is it leger,
de loft fan kobben swart.
Se roppe, krite raze
út kleare machtsfertoan.
As wie ’t in kamikaze,
sa falt de loftmacht oan!
Yn flitsen gean de wjukken
as messen troch de loft;
se kapje mei har swurden
in paad troch eigen kloft.
Se snije, skampe, roeie
om earder op ‘e grûn
dêr hat de loftpatrouille
de fjildslach noch net wûn.
’t Is ien gefjocht om iten,
de grutste bekken earst.
Dy’t skelle, pikke bite,
dy snaaie ek it meast…
Fannacht dan wurdt it frede:
it ljocht nimt even skoft –
manmachtich dan it leger
fan stjerren oan ‘e loft.
