dit gedicht is op himsels frij ienfâldich
it rimet in bytsje en is sadwaande
maklik om te ûnthâlden
gjin rare drege wurden
of pseudo-muzikale klanken
om fan te stammerjen
en gjin betjuttings
dy’t fersideboartsje
tusken de rigels
(dit gedicht giet net stikem
oer identiteit of myn relaasje
of tûkelteammen op it mêd fan
kommunikaasje)
gjin rare byldtaal dy’t oer dy hinne komt
as in ûnferwachte tongerbui
gjin dronken ritmes dy’t dy passe
as in online bestelde trui …
dit gedicht is rjocht yn ’t gesicht
der stiet wat der stiet
en is dêrby frij fan dingen
dy’tsto fiele kinst mei oare sinnen:
sûnder wurden om te kôgjen
en te priuwen
sûnder wurden om te snuven
en te rûken
nee, gjin taalgefoelige literêre babbelegûchjes
en wês net bang:
‘t is net te lang
nee, net te lang
foaral net te lang
om it mar simpelwei te sizzen:
dit gedicht is yn de kearn -kompakt-
net dat dat altyd moat
mar it is wolris moai
of net?
sa lekker koart
