de iene hân yn ‘e bûse fan har heite kroltsjejas
de oare yn har memme fingermof rinne se
nije kûltsjes yn ‘e snie dy’t knerp seit
efter de tsjerkefinsters flústerje tûzen ljochtsjes
kom mar kom mar en wer en wer en mear
in heidensfeest seit heit
mem knikt wylst de tsjerkedoar
de earmen om de oaren leit
en wy op hús ta gean
wêrom binne heit en mem mines
har heit en mem harres
en dyn dines
hokker hân yn
hokker hân
yn hokker lân
as wy skylk grut binne
wol ik dij wêze en witte
wasto wêze soest asto my wiest
(Út: argyf FeRsefariaasje)
