Ik hie dy by de warming-up al sjoen
en tocht: foar dy sil ik troch alles hinne,
foar dy haw ik myn swit oant no ta jûn.
myn sprongen sille hjoed dyn eagen winne.
Mar doesto op ús fak ta setten kaamst
en wy inoar in goede wedstryd winsken,
wist ik datst my it skot út hannen naamst:
lit dy mar sjitte, rôpen rillegau de minsken.
Oerémis fleach ik troch it middenfak,
ik seach de bal sa faak net as dyn rokje.
De trener sei yn ’t skoft: do bist it bokje,
de bank is hjoed foar dy in better plak.
Sa moai koe ‘k de twadde helte bestudearje.
It wie de lêste wedstryd fan myn karriêre.
Ut: Poëzij op ‘e planken, 1992
