de eagen fan ’e beam
sjogge oer it glêde lekken
de woartels toarstgje
nei foarjier en simmer
tsjokke tûken tille
loatsjes dy’t útsprute
sêft giel opljochtsje
oer boartsjende bern
drage blêden dy’t blier
wiuwe nei âlden
yn flats efter finsters
dy’t deistich spegelje
as de knopkes waakse
har fernimstich útteare
de krún ynienen fol is
dan stiet de beam fier
winkt hastige kantoarlju
hoedet pearkes op paden
dy’t hohâlde en omheech
har fernuverje en bûgje
yn it rûzjende grien
baarne kleurige kearzen
sweevje bijen yn ’e rook
fan blossem swiet en sêft
de stim fan de beam
núndert leaf as hantsjes
fruchten sykje en skriemt
as fingers nammen
skrasse
letter bringt de tiid
it wiete fan de hjerst
de stilte fan ’e winterdei
en it lûd fan krôkjend iis
de eagen fan ’e beam
sjogge wiis oer it wetter
de woartels winskje
in ringjend nijjier