Justerjûn doe soe it heve:
kampeare, sa hiene wy betocht.
Wy klommen op ‘e souder
en hellen de tinte foar it ljocht.
Kampeare yn ‘e eftertún,
dat like ús in goed begjin.
Dat wy wakker oan ‘e gong.
Mar ’t gie net hielendal nei ’t sin.
Twa gatten yn ‘e tinte,
kromme hjerringen, in skuord gerdyn.
De tinte stie in bytsje bryk,
mar och, sliepe koene wy der yn.
Doe it iten siede.
Heit’s BBQ bliek hiel geskikt.
In flesse spiritus oer de koal.
Moatst ris sjen hoe gau’t dat fikt.
Woarsten en marsmellows,
krekt sa’t it heart.
Okee se wiene wol wat swart.
Mar och, sa sinnich bin wy net.
Mar by it lêste woarstje gie it mis.
Doe hiene wy it net mear yn ‘e hân.
En foar dat wy it wisten
stie ús tinte yn ‘e brân.
Jan dy sette it op in draven,
Geartsje dûkte de fiver yn,
Margje die net oars as razen
en ik skeakele de tûnslange yn.
Sa stiene wy in oere letter
mei in ferskroeide tinte en druppend hier.
Och witte jim,
ik tink dat ik mar net op fakânsje gean fan’t jier.
