ik wit net wat der mei my is
der is foargoed wat mis
dan wer ha ik pine yn ’e holle
in oare kear is ’t iten my tefolle
jûns lis ik op bêd te draaien
de holle is my net te daaien
moarns wol ik der net ôf
as ús mem my ropt hâld ik my dôf
op skoalle ha ’k in min sin
myn sifers sakje ôf nei min
de leararen dogge allegear stom
yn ’e kantine goai ik fan alles om
freondinnen snappe soks net fan my
sizze: ‘sa asto dochst, is neat foar dy’
mar Lise die lêsten ek hiel dom,
faaks fleagen yn har búk ek flinters om
graach wol ik oars, al soe ‘k net witte
hoelang dy kribels my noch yn it liif sitte
miskien dat it nije wike better giet
as dy skoffeljonge net langer yn ‘e skoaltún stiet
