De koekoek leit, dat witt’ jim fêst,
Syn aaien yn in oarmans nêst.
In oar briedt út, in oar bringt grut,
Dat let fansels de koekoek neat.
Ien moat de swierste ein dochs tille.
In oar de soargen, wy de wille,
Sa tinkt de koekoek en seit: Frou,
Wy binne fan de soargen ou.
Us aaien lizze goed en bêst
By ’n oarenien yn ’t smûke nêst.
Foar wurkjen is ús skaai te goed.
It sit ús ek net yn it bloed.
En krûpt ús neiteam út de dop,
Dan bringe oaren har wol op.
Lit ús no blier en frij tegearre
Ris roppe, dat de minsken ’t hearre.
Koekoek! sa klinkt it fier en hein.
Hark! Seit it folk. No komt der rein!
Ut: Bitterswiet, 2001
