Fan ’t maitiid op in sneontemoarn,
’t wie noch mar amper ljocht,
doe hat in frachtwein by ús thús
in minykraantsje brocht.
In fiver mei Japanske Koi,
dat like heit wol wat.
En dêrom groef er yn ’e tún
dy deis in hiel djip gat.
Heit helle foly en in pomp
en plantsjes net te min.
De wetterfal fan marmer
wie ek aardich nei syn sin.
En neidat ek it ljocht it die,
kaam heit syn slotakkoard.
In bak mei tweintich karperkes
fan de alderdjoerste soart.
Heit sei: ’As ik dy dingen kweek,
dan wurde wy noch ryk.
In Koi is krekt in keunstwurk
en der is net ien gelyk…’
Sûnt juster is de fiver leech,
it waard in grutte strop.
In ielgoes friet yn ien nacht
samar alle fiskjes op.
