In hûs in pleisteroer de skrammendy’t skrineûnderweis.   In hûs in wrâld omte boartsjente sykjenen soms te finen.   In hûs sa faakin finzenisin doelwytin

Oer de nijstêd fan de dagen rinne wy inoar foarby heine hjir en dêr gesichten witte net fan dy of my Iepen boek yn sletten

Alle nachten sjoch ik myn freondinne dy’t ûnsichtber is foar oaren, sjochst allinne mar har moaie eagen dy’t bewege. Nee, se is net swart, se

Somtiden, mar eins hiel faakwinskje ik sipressen op it sigerige bolwurk,in katedraal mei gouden ljocht enstrakblauwe loften boppe âlde platanen. Mar earder binne it seedampenen

Lit harren harren hynders,nimmen nimt ús de swannen ôf.It boechbyld op ús hûssil nea yn ierde smoare.   Lit harren harren hearskjen,nimmen nimt ús de