Fansels, ik ek stean hjir mei triljende skonkenmar net om’t ik bang bin foar jo achte sjuery of jimme allegear. Nee, as ik earlik bin

Soms,yn ’e maitiid,sjoch ik samarby it bankje yn it parkdyn nammeyn krookjes en snieklokjes.It wie ús bankje,seidesto faak. Soms, yn ’e simmer,skriuwe weagenwurden fan treast

Moarn wurdt er achttjinHat er grut feest?Taart, myzyk, snobbery,giet oan him foarby Snotnoas folwoeksenDe baret moat rjochtFan jonkje nei man It unifoarm leit klearMoarn wurdt

Se witte it.Ik fiel se sjen.Ik hear se flústerjen.Ik ha ferlernnoch foardat de striidstriden is. Net ien seit ‘Hoi’.Gjin berjochtsjes mear.Blikken fol begrutsjendy’t my kear

Hjoed nimme wy ôfskiedde wurden klinke holin echo troch de romtede seal dy sit grôtfol Ik hear immen snokkendy gûlt oan ien stik trochik frommelje

Yn ’e appgroep fan ’e jongeskaam ynienen dyn foto foarbyallegearre laitsjekoest hiel wat sjen fan dy Dyn moaie brune hierendyn waarme leave blikMar alles dêr