Ik moat altyd nei skoalle fytse.Twa oeren op in dei. Bah!Us heit en mem dogge oft it neat is.Se sizze: ‘Och dat falt allegearre wol

Marijke hat in pûkel,in pûkel op it kin.Se sjocht it yn ‘e spegelen krijt in freeslik sin.Se wol net iens nei skoalle.Dêr laitsje se har

Us mem hat wer wat by de einsy hat it lêsten tsjin ús seinde spikerbroek sit har te stiifin fetrôle plakt har op it liif

’t Is koade read, ’t is koade read,der waaie auto’s yn ‘e sleat.Der komt elk oere in sjoernaal,sok waar, dat is dochs net normaal. It

Sin oan lekker op fakânsje,reizgje yn it bûtenlân.Sin oan oare minsken moetsje,sin oan sinne, bergen, strân.   Sin oan nije aventoeren,sin oan wille en fertier.Sin

Ik kin werklik hast net prate,ik haw sa’n seare kiel.Al dagen lis ik hjir op bêd,net ien snapt wat ik fiel.   Mem bellet ûnder

Ik bin gek mei myn mobyltsjemoarns betiid set ik him oan,hy kin fan alles, in juwieltsjefoto’s en dan fansels de tillefoan.   ‘k Haw him

It lân ûntflechtsje op wyld aventoer?Wat dochsto asto net mear feilich bist,do nimst dyn leafste mei, dyn bern. Do witstdyn eigen hûs dêr bliuwt gjin