foar de tinzen dy’t nachts by my krûpesoe ik de doarren slute wollewant op’e grins fan sliepenslûpe slangen troch kierenen sisterje mei spjalten tonge:  

Hoe’t ik siferje, ienris, twaris,ik kom altyd op itselde slútstik,der bliuwt gjin duit mear om te fertarren.It feest is dien,de wyn blaast al om noard.