Us beppe hat in sykte,
of, no ja, ’t is mear in kwaal.
Us beppe siket blikjes!
Net te leauwen. Abnormaal!
Se skarrelet mei in griper
en in sek by berms del.
Dy ôffal, dat is harres.
Komt sels ek wol op bestel!
Us bepp’ is aktiviste,
se tinkt o sa om ’t miljeu.
Foar har gjin plestiktassen,
buorkerijen fynt se sneu.
Hjoed seach ‘k har wer rinnen,
de skrik sloech my om it hert,
– hoewol’t ik my wat skamje –
ik die krekt of koe ‘k har net!
Se wol my ek bekeare.
‘Do kinst wol in kearke mei.
Tegearre, dat giet hurder,
Dan sett’ we mear út de wei.’
Ik tocht: no moat it wêze!
Sizze hoe’t ik deroer tink.
Ik socht om goede wurden
en sykhelle eefkes flink:
‘Hee, beppe, ‘k wol dy sizze,
’t is goed dat beppe soks docht.
Mar… ik haw eins wol leaver
dat net ien dy dêrby sjocht!’
(net earder publisearre)
