Trou
Hy hat in famke te hôf brocht,Al jierren, jierren lyn;Dat grêf by dy grize tsjerkeLeit it lok fan syn libben yn. Dy faam wie ’t
Besjoch ek gedichten fan:
klasse 4 mbû / hbû
Besjoch ek gedichten fan:
It moaiste famke fan ’e klasse
Alle jonges binnefereale op dy.Mar dyn moaiste glimpis allinnich foar my. Sûnder te tinken,paksto myn hân.Sûnder te witten,setsto myn lea yn ’e brân. Gibeljend flústerest
Luddevedu
Se sizze, se sizze o, se sizze safolle de wurden klinke sa leech yn myn holle. Se sizze, moatst de tiid der foar nimme
de skoffeljonge
ik wit net wat der mei my is der is foargoed wat mis dan wer ha ik pine yn ’e holle in oare kear is
Dit is myn toan
‘k Wol in wille-wyske sjongeop de aldermoaiste toan,foar dy iene leuke jonge dy’t my app-te fan ‘e moarn.  Mar soms dy boaze dreamfan falske
No hoi
dus jong do woedest prate no net sa stil, kom, fertel nee ik haw hielendal neat yn ‘e gaten nou nou nou, ien grutte hel
Yn myn uppie
Elske giet mei Peter Sanne mei Jamal Femke stiet nei skoaltiid mei Harry yn ‘e hal Bo fytst fuort mei Achmed Renée mei Lidewij
Moeting mei alle minsken
No’t er omheech fljocht yn syn raket, de astronaut rjochtstreeks de himel yn, is er benijd as hy dêr ek ien treffe sil. Miskien it
Bouwe
Alle moarnen om sân oere stean ik lang ûnder de dûs lit it wetter oer myn wangen rinne yn gedachten bin ik fier fan hûs
Sûnder dy
Ik wit it wol, it is dyn rjocht,do woest net by my bliuwe.Mar om’t ik my sa iensum fiel,woe ‘k dy noch ien kear skriuwe.
De dei fan myn gelok
Alle dagen gean ‘k nei skoalle, alle dagen op ‘e fyts. En se komm’ fan alle kanten, al dy minsken grut en lyts fleane my
Tút
ik soe dy in tút jaanmidden yn ‘e winkelfan AH soe ikmyn slach slaanby de tomaten do wiest noch fier fuortmar ik seach dy stadichoantichteby
Heit
Ik hear de minsken wol praten.Ik sjoch de minsken wol sjen.Se rabje oer út heit ense rabje oer ús mem. Minsken fregen my ek
Hiske en de Froask
Der is yn myn túntsje in smûk aardich plakje, dêr mei ik graach wêze, beskûle yn ’t grien. Mei boppe myn holle, in ticht blêdedakje
(titelleas fers)
slút de gerdinen en slút de wrâld út fan haat en wrok oeren en klok gerop en geraas in tsjokke waas fan wurden lege lege
