Sajida
Oerdei seach ik har rinnen, sitten, stean,besocht ticht by har yn ’e buert te kommen.Nachts seach ik har yn myn dreamen gean,allinne, sy wist it
Besjoch ek gedichten fan:
klasse 4 mbû / hbû
Besjoch ek gedichten fan:
MSN
Ik fyn de wrâld yn MSN,online sjoch ik jim sitten;jim rammelje it toetseboerd,’t is lekker drok en hektysk hjoed.De moarn giet yn ‘e dei ferlern.
Skiednisles
Ik wit dy njonken my,mar ‘k sjoch net om nei dy.Woest juster by my wei,It is foarby, foarby. Do wiest myn fanke,myn fanke Anke. De
Sniedûns
Sûnder drek en dridzeskode heitde mjukskroade mei striedongoer de sânstruide plankede rjochte rûchskerne op Mem skarrele as in skimeefter it beblomme sydfinsterdat út in gielens
Yn har eagen
se stie ferlernby de bushalte nei Skraardread doekje om ‘e holleskean tsjin in tichte hikkedy hie syn bêste tiid hân ‘moatst nei Skraard?’, sei ‘kûnnoazel,
Sprekbeurt
Moarn moat ik in sprekbeurt dwaanMar ik ha noch neatGjin idee wêr’t ik it oer hawwe silIt komt op ‘e kop ferkeard Moarn moat ik
Tsjisse Jan
Us Tsjisse-Jan koe oars fluitsje as in fûgel,mar de lêste tiid giet dat net mear.Tsjisse-Jan hat sûnt koart in izeren bûgel,en no docht it fluitsjen
Earme Antsje
Earme Antsje waard se neamd, mar wa hie der net fan dreamd om wat fan har jild te krijen har besit, har landerijen?’t Wie har
Triljende skonken
Fansels, ik ek stean hjir mei triljende skonkenmar net om’t ik bang bin foar jo achte sjuery of jimme allegear. Nee, as ik earlik bin
Wie ik noch mar fiif
Heit rôp it my hjoed noch tawylst ik treuzele boppe myn blomkoal‘do bist fyftjin, gjin fiif!’ dyselde jûns betocht ik my wíe ik noch mar
Soms
Soms,yn ’e maitiid,sjoch ik samarby it bankje yn it parkdyn nammeyn krookjes en snieklokjes.It wie ús bankje,seidesto faak. Soms, yn ’e simmer,skriuwe weagenwurden fan treast
Bûtensteander
Fier fan hûs wenje ik tusken iken en boekenyn it nullebosk,dêr’dt de kjeld it masterskip fiert,dêr’t woartels tusken bemoaze stiennen húzjeen trochbûgde tûken farske snie
18+
Moarn wurdt er achttjinHat er grut feest?Taart, myzyk, snobbery,giet oan him foarby Snotnoas folwoeksenDe baret moat rjochtFan jonkje nei man It unifoarm leit klearMoarn wurdt
Bikini knakwoarst
Ik hie miskien wat hiel oars sizze moattenmar de learaar frege ‘wat fynsto it moaiste wurd?’it gong gewoan even te hurden ik sei ‘bikiny’ o
Lit my libje
Se witte it.Ik fiel se sjen.Ik hear se flústerjen.Ik ha ferlernnoch foardat de striidstriden is. Net ien seit ‘Hoi’.Gjin berjochtsjes mear.Blikken fol begrutsjendy’t my kear
Gong is alles
As ik wekker wurdstiet myn holle al oan.As in kearnsintrale,as de BrandweerIt giet los! Sûnder ferbânfljocht fan alles foarby.Net by te hâlden.Myn gedachten giselje,oer hjoed,
Ofskied
Hjoed nimme wy ôfskiedde wurden klinke holin echo troch de romtede seal dy sit grôtfol Ik hear immen snokkendy gûlt oan ien stik trochik frommelje
Eksploazje
Do leist sa lekker yn myn hânIk streakje dyn glêde hûd en til dy op,sa licht en leaflik bistoWy twaen binne ferfrissele en feroardiele ta
Oars
Ast fan Pink Floyd hâldst en net fan Snelle of Maan ast fan swarte kofje hâldstyn stee fan rôze enerzjy ast fan de kjeld hâldst
Kamp
Ik lis plat op it liif,sssst, súntsjes!Bewapenemei bûsen folkrûp ik stadich foarút. Pas op!bewaker op de gong.de Jong,fluch, lied him ôfbrûk munysje. Drave!!Kom gaude hoeke
Foto-fint
Yn ’e appgroep fan ’e jongeskaam ynienen dyn foto foarbyallegearre laitsjekoest hiel wat sjen fan dy Dyn moaie brune hierendyn waarme leave blikMar alles dêr
Ruilje
Ik bin sa wyt, sa yn- en yn wyt. Myn fel wurdt knalread as ik mar fiif minuten yn ‘e sinne bin. Wat woe ik
Wiet
Lêst holp ik heit en mem op ’t hiem en kaam op in idee. Ik ferbou it hok op ’e tún en begjin in B&B!
Krantebesoarger (Of: Sirkelgong?)
Moarnsier De wrâld sliept noch it is sa stil ik gean der op út twa fytstassen farsk nijs Dat nijs bring ik rûn wichtige berjochten
it libben scrollt foarby
fleurich, soms ferwûndere scroll ik oeren op myn tiidline fan boppen nei ûnderen hij stiet wer fol mei feed dy’t in belutsen freon beslist
Ik stean stil
Ik sjoch dy stean te tieren Nee, ik rin net fuort Mei beide fuotten op ’e grûn net beferzen as de snie dy’t ôfstekt by
Dûker
Ik stean boppe oan Ik lústerje nei de minsken dy’t mei ynhâlden azem wachtsje op wat kommen giet Ik sjoch nei it wetter dat as
Hannen oan it stjoer
Wy dy´t fytse, grut of lytse gean de diken oer auto´s avenseare toeters protesteare: hannen oan it stjoer. Eigen strjitte ´t doarp ferlitte fierder fan
Swarte mamba
Myn broer hat in ekstreme hobby;ik wit net oft ik him ferriede moatno’t hy, ferstoppe op syn keamerhiel stikem dêr in swarte mamba hat.
Samar
ik tearde de krante iepen en dêr wie se Samar – sa hiet se – se waard 35 dagen âld
Thriller
’t Is earsteklas resjerzjewurkdit sykjen nei de dieder.Dat spoar fan bloed op jas en jurk,is dat fan de ferrieder? ’t Boek nimt my
Unyk
Hoi, ik haw in fraachIk bin al lang op sykBin’ alle minsken oarsof bin’ der guon gelyk? Yn elts lân op ‘e wrâldsjoch
Stadich
De wyn bealget Yn de beammen Sweltsjes tûtsje It wetter De sinne riist Moanne en stjerren ferblikke Stadich, ien foar ien Alles is stil In
Me time
Mem, fan dy ha ’k leard om nee te sizzenen do wist, ik lústerje graach nei dy;ik nim myn tiid en pak myn rêst,oars hat
Leafde op it earste gesicht
Ik seach him op it strân it wie ôfrûne jier, simmer. Hy hie in fuotbal yn’e hân ik sjoch him dêr noch rinnen. In prachtich
Wû Wei
Us omke hat yn Sjina wenne, dêr hat er hiel wat leard. Hy hat dêr by de mûntsen ek jierren mediteard. Hy fertelde
Wat bin ik?
Ik wit net wat ik bin. Hoe sjenant is dat. Ik hear nearne by. Ik wit net wat ik moat. Ik doar it
Bang
Soms bin ik wolris bang datnei in lange nacht hjir allesoars is foar de grap, allinnichik dan net mear snap watoaren wol begripe. Dat stiennen
Myn freon
Ik hie in freon, hy wie myn maateins alles tagelykwy wienen faak tegearre. Ik mis him sa, dat is net stoerik hâld my dêrom stilnet
Ready, steady, go!
Ready, steady, go!Ik lykje wol in pro;treppen del is level ien,dat ’s yn twa sekondendien.Merakels…gjin obstakels!Mar no wurdt it dreech…Lokkich! Keuken leech,kuolkast iepen: Yes!Grutte kolafles!Punten:
Healstôk
Hjoed wapperje de flaggenbanieren dûnsje yn ’e wynDe âldsten út ’e strjitte trienjeal is it ek in minskelibben lyn Sy ferhelje fan wite bôle en
It moaiste famke fan ’e klasse
Alle jonges binnefereale op dy.Mar dyn moaiste glimpis allinnich foar my. Sûnder te tinken,paksto myn hân.Sûnder te witten,setsto myn lea yn ’e brân. Gibeljend flústerest
Made yn Bangladesj
Under golfplatedakkenyn stoffige romtenrattelje naaimasinen krom de rêchdrûch de mûlemei seare fingers faget sy it switfan har jong gesichtmei âldske eagen de priis betelle trochhar
Tichterby
Hy sit er!No rêstich bliuwe.Krekt dwaan as docht it dy neat.Do bist cool. In stapke tichterby.Triljende hannen.Gau yn ’e bûse.Meitsje se ta fûsten. Twa stapkes
Fjouwer eleminten
Ierde, wetter, lucht en fjoermoatte tenei troch mei trijedat is noch in hiele toerien moat in ûntslachbrief krije. Wetter spat fuortdaliks op:‘Wêr is dyn gewissede
Oeral sjipsop op
Op ’e klinkOp ’e klokOp ’e kopWrâld ûndersteboppeStean hjir yn ’e gloppeNeat út te jaanBrexit sipelet trochDe tiid hâldt gjin skoftMar gjin noedWant oeral kin
Luddevedu
Se sizze, se sizze o, se sizze safolle de wurden klinke sa leech yn myn holle. Se sizze, moatst de tiid der foar nimme
Winskballon
Yn it tsjuster fan de iere moarn lit ik myn dreamen fleane mei in gouden winskballon as út in mearkelân De binnenkant beplak ik
Fan it famke en de fisk
Op see in skip mei tûzenen stielen doazen yn read oranje, blau en swart yn giel, griis en grien. Op de side yn grutte
Ik fyn dy net werom
Ik fyn dy net werom. Itselde gesicht. Deselde hannen. Gjin werkenning. Ik fyn dy net werom. Deselde klean. Itselde hûs. Do bist net thús.
Superhero
Op it plein ha wy ’t altyd oerde superhero’s fan DCMei myn freonen doch ik stoerimitearje ’k Superman en ThorMar eins ruilje ik se mei
de skoffeljonge
ik wit net wat der mei my is der is foargoed wat mis dan wer ha ik pine yn ’e holle in oare kear is
Wêr sille wy ús nei wenjen sette
Litte wy ús nei wenjen sette yn in hûs by see dêr’t bolsterige stoarmen om ‘e doarren spûkje en ’t sâlte wetter bluistrich tsjin ‘e
Dit is myn toan
‘k Wol in wille-wyske sjongeop de aldermoaiste toan,foar dy iene leuke jonge dy’t my app-te fan ‘e moarn. Mar soms dy boaze dreamfan falske
Alle dagen mar net hjoed
Alle dagen rint er mei de hûn by ús foar de finsters del nee, dat sis ik net goed hy rint op ‘e dyk
No hoi
dus jong do woedest prate no net sa stil, kom, fertel nee ik haw hielendal neat yn ‘e gaten nou nou nou, ien grutte hel
Hurdfytser
Us pake Jan kocht lêstendeis in nagelnije fyts. Hy soe der wakker mei op reis nei Ljouwert en Parys. ‘In proefrit is in goeie
Yn myn uppie
Elske giet mei Peter Sanne mei Jamal Femke stiet nei skoaltiid mei Harry yn ‘e hal Bo fytst fuort mei Achmed Renée mei Lidewij
Wierheid as in ko
der wie ris in Doede dy’t swart op wyt sei ‘wie ‘k mar in ko dan tocht ik net sa djip nei’ no, dêr
Paradysfûgel
ûnder de sinne flechtet in jongede holle fol gouden geheimenit wapperjend kleed as wjukkenin teare toerswel yn ‘e waarme wyn yn in frjemd lân
De kar
De hear en de beardy stiene by in marde bear socht nei mearen de hear nei in kar De bear seach de hearen rûn
Cruijff
By syn ferstjerren,24 maart 2016 Cruijff is dea.Dat kin net.Hy sit yn myn lea. As ik de bylden weromsjochfiel ik syn frêle machtkommen yn
Syn namme foarby
Yn ‘e bus ûnderweis nei skoalleride wy alle dagen byit lytse brune krúske del it stiet yn ‘e berm fande autowei by it krúspunt
Fampier
hearste hoe’t de lamkes skriemeyn it tsjuster fan it hokhearste hoe’t de krieën krassede meldijen fan har lot sjochste hoe’t de iken swierelokjend, slomjend
Libbens
Ik leau yn mear libbens.Dêrfan bin ik wis.Yn in foarich libben,wie ik in liuw, wat ik jim sis. Slûpend troch it oerwâld.In stap, noch
Biology
Twa kear yn ‘e wike is it raak.Dan hawwe wy les fan De Vries.Biology, ik griis derfan.Dy lessen fyn ik dochs sa ôfgryslik fiis.
Frank en Mio en Stefán
Ik soe sizze, Frank mei ik myn freon wol neame.Hy ropt fleurich ‘hoi’ as ik him op ‘e strjitte tref,‘goeiemorgen/middag’ en dat haw ik him
Kampioen
Ik stie fannacht op ‘e PCen keatste sis mar izersterk.By d’ opslach sloech ik sels foar bêst,wie efterynse yn it perk. ‘Kom mar
Asylsiker
Hy went der noait oan, oan dy wyn út it westen,mar hy moat nei de stêd om syn langstme te dwêsten.Hy knypt yn it stjoer,
Thússtriid
Tink net datsto de wrâldyn moatst om de fijânte ferslaan of de geastente ferdriuwen om’t syit binne dy’t dyn libbenbesmodzje en oan grús slaan Tink
It hynder
Doe’t de earste nachtfroast kaamen âlde blêdennei ûnd’ren toarken út it wurge hout,de gerzen glâns ferlearen,kleur oannamen fan de iere wintermoarn,doe seach ik dy.Sa stil
Eilân
En yn de skulpenkin ‘k de see noch hearre.It rûzen fan de weagen op it strân.De blauwe lofttsjin grien-griis achterlân.De waarme dagen,boatsjes yn de haven.Blinkend
Skûlplak
Der stiet in famke by de bushalte.Ferdreaun, flechtling, allinne.Wêr komt sy wei?Wêr giet sy hinne? Wêr wie sy lokkich?Wêr fielde sy har thús?Wat liet sy
Skielk wurdt it frede
Wy keazen foar de lange skimerom wei te wurden foar geweldbesochten doe de tsjust’re hoalenom’t yn it ljocht gjin libben telt. Wy hawwe ús
útsjoch
knoppen yn beammenlaitsje har temjittein ein fljocht op titelroazen bloeie goudgieltulpen yn oranjereadsjonge fan it iere foarjier ûnder it reiden himeldaksnobbet in fûgel fan synlêste
Moeting mei alle minsken
No’t er omheech fljocht yn syn raket,de astronaut rjochtstreeks de himel yn,is er benijd as hy dêr ek ien treffe sil.Miskien it mantsje fan de
Kommunikaasje
Mei myn suster kin ik pratefoar de klasse bin ik sprekkerik kin ek roppe raze baltemar ‘kommunisearje’ bekt net lekker Wat skeelt der oan dat
Flecht
In plestikpûde mei wat klean en sa,doe binne wy begûn te rinnen.Der waard net folle sein, de spanningrûn mei op en like it te winnen.
Kontakt
Yn ‘e tún fan ‘e buorljuboartet it bernhelpleas rôlet de bal fan syn foetwylst op ‘e dyklilk in autodoar tichtslachtin weismiten krantebeweecht doelleas yn ‘e
Lytse markol
Earne yn it wetter… It lân jout har oer, leit langút ûnderde skiere dei dy’t hast al wei is enno mei dampe fuotten hoeden oerde
de trui de reis…
hy sit foar myit rjochter skouder hegeras it lofterde rêch bûgjendas er it giele t-shirt oan hatsjoch ik de rêchbonke by de swarte trui netdan
Bouwe
Alle moarnen om sân oerestean ik lang ûnder de dûslit it wetter oer myn wangen rinneyn gedachten bin ik fier fan hûs ‘k Dream dan
Chip
Ik woe dat ik in chip hieSa ’n kraaltsje achter it earfan hûnderttûzen gigabiteen miskien noch wol mear.By toetsen en tentamenshie ik grif alle fragen
Sûnder dy
Ik wit it wol, it is dyn rjocht,do woest net by my bliuwe.Mar om’t ik my sa iensum fiel,woe ‘k dy noch ien kear skriuwe.
Moetsjen
In stik stien bruts út de rots,tûzen jier lynen dindere nei ûnderen. Dat wie it begjin fan de reisfan op ‘e rin en oan
Bistemoai
immen hat him deljûn yn de koetsjekralen tunenit is de wyn, as in lekkentin en wytfannacht wie er in stoarmdy’t oer de seeën songen foarmen
It famke
Sy is it flinterflugge famke, dat lykasstreamend wetter oer de diken draaft.Har fuotten meitsje weachjes yn it sân.Blau mei sulvertriedden is har spikerjas,ljocht as farske
Gean net nei Pompegea
Asto ris útfanhûzje wolstnei it hûs fan tante Jantal wol jim mem it noch sa graachdoch it asjebleaft net, want elk wit der fan yn
foto’s
‘ien piltsje hindert neat’, seit hy‘kom, drink der mar wat by’ sy sweeft as in fearke op ‘e wynboartet yn de sânbak lykas lang ferlynstreket
De dei fan myn gelok
Alle dagen gean ‘k nei skoalle,alle dagen op ‘e fyts.En se komm’ fan alle kanten,al dy minsken grut en lytsfleane my foarby yn ’t libbenûnderweis
In steande beam allinne
It bliuwt my hiel myn libben by, de deidoe’t op dit stee in grutske heit my planteas bertebeam, – it stie sels yn ‘e krante
Beppe
Juster yn ‘e iere moarn,ik wie noch net fan ’t bêd.Ynienen gie de tillefoan enús mem dy gûlde sêft.Myn beppe wie ferstoarn,samar yn har sliep
Fersiere
Heit rydt stadich oer de oprit,nee, de klep koe lang net ticht.Mem komt fleurich fan ‘e fliering:goudfersielsel, o sa sjyk!Heit dy mjit dan mei de
De soldaten
Doe kamen de soldaten,de himel kleure rea.In tongerslach sloech oer de wrâlden dêrnei kaam de dea. En doe ’t op ’t lêst de stilte foel,doe
Tút
ik soe dy in tút jaanmidden yn ‘e winkelfan AH soe ikmyn slach slaanby de tomaten do wiest noch fier fuortmar ik seach dy stadichoantichteby
Jeltsje en Jantsje
Yn SurhústerfeansterheideWenje noflik mei har beidenJeltsje Styp en Jantsje Stobbe,Sliepe yn in âlde tobbe,Sitte op ‘e tafel en iten fan ‘e stoelEn alle minsken sizze:‘O,
Bang
Soms bin ik wolris bang dat nei in lange nacht hjir alles oars is foar de grap, allinnich ik dan net mear snap wat oaren
Radyskes
We brochten radyskes bij ús heit en mem. Earste radyskes út ‘e kas. Se bearden der wakker fan. Op it teemeubel stie in kaart fan
de popelier
sa rizich stie er dêrde âlde beambewoartele yn de grûnin bytsje skean de rêch ôfkeardtsjin ‘e westewynskodholjendwachtsjend op sinneskyn yn ‘e tûken ferskûlein libben fol
Kuorbalfamke
Ik hie dy by de warming-up al sjoenen tocht: foar dy sil ik troch alles hinne,foar dy haw ik myn swit oant no ta jûn.myn
Sicht op de klaai
it tuorke fan de tsjerke stekt troch de beammen net dy tsjerke fan de mummys net elke oare tsjerke dy’t sprekken lije mei gewoan in
Swarte kofje
Der is in wrâldneist ús wrâldde earste wrâld Yn dy wrâld leit in lângrôtfol kofjekopjes kofjekannenkofjefilters seefkes ljochtsjes In grôtfol lânmei apparatuer foar espressokappesino en
De treasteleaze rein
Ik bin de simmer kwyt, wêr is er keard?Ynienen wie er samar oan ‘e ein,wylst wy tegearre alle dagen seagenhoe’t sinnestrielen spatten út ‘e feart.No
Pas op foar de hurde wyn
Miskien wolsto my net leauwe,fynsto my in bange knyn,mar der is neat sa gefaarlik,as in dei mei hurde wyn. Hurde wyn, neat as ellende,hege golven
se ha my op ‘e skurte hân
ik haw in pakedy’t net leautdat se op ‘emoanne west ha dy’t de televyzjeútset as der mannenmei in wite kapefan ‘e Ku Klux Klanop
Online bin ‘k grut
altyd bin ik te berikkenbin standby en daalk onlinealtyd wol ‘k der foar dy wêze-keep up with friends, wherever-mar do… do bist soms sa fier
Begraffenis
Wy heukerje dekraach omheechen rinne stapke foar stapkeyn in lange slingerachter de kiste.Ik mei de blommen drage. ’t Is droech wurdenom my hinne,sakrekt spielden
ad patres
Lyklama is dea,wat slim, tocht ik doe’t ik it hearde,dat earme mantsje nea sille wy him mear fytsen sjenof kuierjen mar doe’t ik der wat
Brân
It baarnt yn ‘e fiertewy kinne net helpewy sjogge hoe’t pleatsenplatlizze en minsken gûle Wy hâlde ús muorren wiethoopje dat de wyn net draaitmar as
ree
winter op ‘e Sweachit iis dat kreaket yn ‘e sleattenmakket dea en libben relatyf op ‘e hoeke by it fytspaadnjonken it âld djipsit yn ‘e
Bargelibben?
‘k Waard berne yn in mesterijmei withoefolle oare biggen.It ljocht wie keunst, it foer wie keunst.Natuer? Dy joech ús stank en miggen. In wrâld
Wat ik letter wurde wol
Moat ik dan wat wurde letter,want is hjoed dan al foarby?Wat bin ik no wat letter net is,bin ik noch neat of noch te frij?Wat
It helpt net
It helpt net om slûzen ticht te laskjen,it wetter giet op en del wannear’t ik dat wol. It helpt net om fleanrûtes op te heffen,de
Hipperhapkes
Op it mêd fan iterijwoll’ se graach wat nijs betinke.Elk jier komt der wol wat byom te iten of te drinken.Mar dit is dochs wol
Dit lân
Dit lân, ik haw it heardit gûlen fan de noardewyn,it skuorren fan it iis,bekende stimmen yn de nacht. Dit lân, ik haw it sjoenit
It hûs
Der lei oer d ‘âlde stêd in bleke skynde deis doe’t hja weromkaam út it eastenmar nimmen wachte dêr om har te treastenit plak te
Heit
Ik hear de minsken wol praten.Ik sjoch de minsken wol sjen.Se rabje oer út heit ense rabje oer ús mem. Minsken fregen my ek
It hâldt
De dei hat kleuren fan blauen pearsit reid stiet giel as strietsjin ’t doarp it iis leit as in flierlike griis en glêd as ruostfrij
Guerilja
Ik lis op myn bûk yn ’t hege gêrs.Stadich krûp ik tichterby.Ik hâld myn proai goed yn it fizier.It bist is noch rêstich,it hat no
Ferhúzje
Us hûs sjocht der ferlitten út,mei de gerdinen der foar wei.It wurdt al leger efter it rút,sa fielt it ek yn my. Ik rin
De blompot
ik ha in skuorhar man hat my dochsmei de oaren yn it hok setútstel fan eksekúsjebegjin aprilnoch evendan meie wy wermar sy sil my oan
Fryslân
om Fryslân op syn moaist te sjenkladderje ik op sneinske skuonyn myn nijste streekjespakby de seedyk op en by de see tilt it opfan
Wêr silst dy noch drok om meitsje?
Wêr silst’ dy noch drok om meitsjeDat freegje ik my wier wolris ôfAlle dagen dat húswurkEn repetysjes, mear as genôch! En sa moat ‘k noch
Fize dingen
Ik byn de lippen op ‘e mûlealtyd as ik fize dingen sjoch,ik prop de hannen yn ‘e bûsen,sa bang bin ik dat ik it doch:
Boatsjes teare
Der wiene ris dames, der wiene ris hearen,dy wiene beneamd om my dingen te learen,earst oer alle lannen en doe oer de seeën,dêrnei oer de
der stie in parrebeam yn appelskea
der stie in parrebeam yn appelskea de tûken swier de fruchten sjoch doe kaam de jager mei syn jachtgewear en skeat der twa pûn hagel
Letter
Letter doar ik dy te freegjen, as ik grut bin, net mear bang. Dan bliuw ik foar altyd by dy, mar dat duorret noch sa
Fakkefulle
Ik bin in feestbeest en ik hâld fan lekker swinge yn ‘e stêd. Myn bûsjild is dus net genôch fan jild ha ‘k swier ferlet.
De race
Kom op, d’r ôf: it is al let. Wêr is myn mobyl? Ik sjoch myn sokken net. De klean gau oan, de gel yn ’t
Se seinen
Do rinst dysels nochris in kear foarby,seinen se. Se ha gelyk krigen, dy seelke kear as ik efterom sjoch, tink ik:stom noch ta, dêr kom
Oer en tefolle?
Kinsto grutte minsken folgje?Under iten sei ús heit:”t Sjocht hjir swart fan bûtenlanners’t wurdt te fol, dat is in feit’ Mar fan ’t winter, mei
Jupsty Hee
Dit leave lytse lichte lietsje is in liet fan neat, it dûnset troch de strjitte driuwt samar op ‘e feart. springt by de bakker op
De Keunstfamylje
Skilderijen en skulpturen, byldhouwurken net te min, ús famylje is sa keunstich, mar ik wit net wa’t ik bin. Slacht ús mem hjoed yn ‘e
Myn bêste maat
‘k Lis yn ’t gers, tichtby de roazen, ‘k tink oan dy, myn leave hûn. Djip ûnder my leist begroeven, op dyn tekken, yn ‘e
The secret
Okkerdeis lies ik yn in boekje, dat fûn ik machtich ynt’ressant: ‘alles watst wolst, kinst berikke’. Sa’n fynst, dat is fansels briljant. Ik ha ’t
Kreas te plak
Njoggen smaken cola en wol santjin soarten chipssûkelade, soda, kaugomkes yn trochdrukstripssûker, fris en ranja, it moat allegear te plak,twa kear yn de wike is
Wy sa mei-inoar
’t Wie dy jûn, ik wie al boppeen ik boarte noch wat omdoe ’t ús mem ús stie te roppenen ik wist: der wie wat.
Sûnder flechten fierder farre
Wy wiene yn in see fan blommenbeppes âld tafelkleed wie it flotit hiem de blommeseedo wiest de kapiteinen ik de stjoerman Sussy wie de
Hiske en de Froask
Der is yn myn túntsje in smûk aardich plakje,dêr mei ik graach wêze, beskûle yn ’t grien.Mei boppe myn holle, in ticht blêdedakjeen deun neist
De busfyts
‘Shit!’ Fergees taast Hilda yn har bûse.‘Dêr hie’k him dochs, safier ’t ik wyt…Dy ferhipte fytskaai ek,ik bin dat rotding wer ris kwyt!’ ‘No
Nachtrit
In stille nacht. It lampeljocht bleek en kâldstrykt ûnmeilydsum lâns in hûs, in beam enin âlde pleats mei dingen net te neamen,sa rydt ús auto
En wa bisto?
Hast’ dat ek wol ris?Do stiest foar de spegel,se sjocht dy oan, freegjend‘En wa bisto?’ Is sy deselde as my, ofbin ik deselde as
Kontrôle
Ik bin net bang fan ‘e toskedokter.Ik bin net bang fan ‘e toskendokter syn stoel:kinst dy der sa lekker yn deljaan.En dy grutte lampe boppe
De nacht
Ik tear de earmen om it liifen lûk de lamme skonken yn.It lêste wat myn blik noch heintis ’t stille hingjen fan ’t gerdyn.
(titelleas fers)
slút de gerdinenen slút de wrâld útfan haat en wrokoeren en klokgerop en geraasin tsjokke waas fan wurden lege lege wurden danbouwe wy ús in
fan fallen en oerein
do hast dy klaaid yn ’t pimpelpearsby pompeblêdetrui en sjaaldo rinst hiel hoedenlears foar learstroch farske sniemei redens yn ‘e hân hiel skruten hifkjend taastendfoet
Myn broer
myn broer en ik sa stoerby’t beltsjedrukkenhofkesjongenen ’t pleagjen fan ús mem ik en myn broer breinroermei heit op ‘e bromfytsde moudige paden oer famkesaventoerbroer
slangen
foar de tinzen dy’t nachts by my krûpesoe ik de doarren slute wollewant op’e grins fan sliepenslûpe slangen troch kierenen sisterje mei spjalten tonge:
Ôfskie fan Skylge
Lit de sinnenoch hiel efkesdûnsjemei dyn hier. Omearmjede dunen,boartsjemei de beammen,glimkje blier. Lit de weagenfan frijheidnoch netop de klippen slaan. Foarmje in
De pleats
Om wer sân jier te wêzen. Sa’t it reid rûkt yn ‘e winter.Myn houtsjes skrasse oer de grêft.Op ‘e souder skimmelet it âlde strie.Drinkbakken
Lyts
famke giet dwyl fan ’t wikseljendljocht de dyk del, draaft yn ‘e sinneom de grutte hannen fan it skaadfoar te bliuwen, oant der gjinûntkommen mear
Fûgel
Hoe’t ik siferje, ienris, twaris,ik kom altyd op itselde slútstik,der bliuwt gjin duit mear om te fertarren.It feest is dien,de wyn blaast al om noard.
