Oars
learlingen ût de klasse 2 en 3
Besjoch ek gedichten fan:
In hûs
In hûs in pleister oer de skrammen dy’t skrine ûnderweis. In hûs in wrâld om te boartsjen te sykjen en soms te finen. In hûs sa faak in finzenis in doelwyt in needlot. In hûs in nachtlike flecht oer ferbaarnde…
Nachtkeamer
Ljocht en libben is nearne. Mei in tsjuster each loert de keamer. Stuollen swije, houten ribben hâlde de siken yn en wachtsje. Se wolle fan it plak en dûnsje oer de grize triedden fan de jûn. Under de tafel azemt…
Man yn ‘e metro
ûndergrûnsk yn in metropoal jaget in wjirm troch tsjustere hoalen it liif fol figueren fan ‘e perronnen ûnderweis oeral hinne as wer werom it skriele neonljocht falt kâld oer in man sûnder mouwen de neakene skouders beljochtsje de raffelrânen fan…
do kenst se wol
foar Sanne dy’t net swijt do kenst se wol, grif: sy mei har fetfoute air, hy mei syn te goedkeape bril en dy docht krekt wat te populêr. en sy, ik wit net wêr’t it oan leit, omdat se te…
Fan de haadsaak in gedicht
Oer de nijstêd fan de dagen rinne wy inoar foarby heine hjir en dêr gesichten witte net fan dy of my Iepen boek yn sletten eagen wurge gong op klinkersein wiffe sang op sneon en snein yn gesichten mei ferhalen….
Geskink
Somtiden, mar eins hiel faak winskje ik sipressen op it sigerige bolwurk, in katedraal mei gouden ljocht en strakblauwe loften boppe âlde platanen. Mar earder binne it seedampen en stive pûsters út it westen wei dy’t my huverje litte yn…
Om ‘e moanne hinne
Alle nachten sjoch ik myn freondinne dy’t ûnsichtber is foar oaren, sjochst allinne mar har moaie eagen dy’t bewege. Nee, se is net swart, se is gjin Surinaamse of in Afrikaanse, nee, se is gjin negerinne. Sjochst allinne mar har…
Leech
It is hjir stil ik moat de lûden sels betinke de roffel fan har fuotten op de trep har stim dy’t foar har út draaft en boppe is foardat har wurden komme of nee de rêst: it spatten fan it…
Dyn namme
Ik skriuw dyn namme op it beferzen rút dyn namme is tichtby, mar do, do bist sa fier fuort Dan ferdwynt dyn namme troch de izige kjeld Ik skriuw dyn namme yn it sân, de sinne sakket yn it kâlde…
Treast
Lit harren harren hynders, nimmen nimt ús de swannen ôf. It boechbyld op ús hûs sil nea yn ierde smoare. Lit harren harren hearskjen, nimmen nimt ús de frijheid ôf. Unstjerlik binn’ de dieden fan wa’t foar ús rjochten stoaren….
Stil as iis
Wat no? Moat ik mysels moed ynsprekke, opslach fleurich wurde? Moat ik ynienen glimkje, sizze: doch net sa healwiis? sizze: ik leau it is tiid foar in slokje? Stil as iis wiest, iis dat der besletten by leit, kâld, stiif,…
From Russia with fear
Do pakst syn hân en witst dit is ferkeard. Litst gau los en sjochst om dy hinne. Kust feilich. Sêft bringt hy syn hân nei de wûnen yn dyn gesicht. ‘Twa jonges heart net!’ hearst se roppen en de klap…
Brief oan de presidint
foar Amnesty International Juan Valdez, hear Presidint, is al salang ferdwûn. Syn frou speurt no al fjouwer jier. Se hat him nòch net fûn. Soldaten hellen him fan hûs ‘O, hy is sà werom. Gjin soargen, frou, moarn komt er…
De reiden
In pûstige súdwester mei sa no en dan in tichte stower as maat docht foar de safolste kear in wraam op ‘e reiden. Bestive en ferware yn ‘e rin fan ‘e tiid tidigje dy op ‘e lêste linigens. Fansels draaie…
Swijsum lânskip
Wêrom in swijsum lânskip oan ‘e muorre hingje dat oars net freget as nei juster en dêrfoar, de fjoerflinter bewarret as fossyl? Myn each swalket troch de rûchte, raffelrânen stikelje de friesloft. Ik preau in tear tegearre fan mimerjen yn…
Bebiten yn it sâlt
Op ‘e slypskiif fan ‘e tiid kuierje ik de reed del, it wettertoerdoarp oan ‘e linkerhân. Ruilferkavele de spoarhoekjes, de sleatten ticht, it spoar net mear de line yn it lân. Yn ‘e beammen it swarte koepeltsje fan ‘e grutte…
Hoe’t in bal de want ferlit
In neare jûn, de huzen keare swittend binnenstbûten, de stimmen yn ‘e tunen boazje oan. De loft is swier fan rein. Hy rint sa stadich as er kin, want op syn lippen wol er de earste drippen fiele. By ‘t…
wachtsje
dêr steane se de man de frou hy grut en bonkich sy lytser smel de mouwen fan it grize fest hingje har oer de fingerseinen op klompen is sy lykas hy te rom it toutsje om ‘e mul hâldt de…
Thús
Ik sit wer oan see. It is leech wetter. Skjipperstront plakt oan myn broek. Yn ‘e fierte lizze de pakes en beppes op it tsjerkhôf. Prikkedaam is it wurd dat yn myn kop al fiif minuten wei is. It waait…
Rûn
gûl no mar net wês stil stil hearst de wyn wêr komt er wei wêr giet er hinne ierde de tiden fan it jier fine har yn fûgelnêsten yn aaien werom waarm fiel mar moanne wetter it sâlte wetter fan…
Aurora
Wy sieten op in houten bankje oan it kanaal. De nacht kaam mei in skip en skolpere as in âlde dream oan ús foarby. Oan de wynkant stie: Aurora Borealis. Stjerren ûnstienen en fergienen yn it tsjuster. Ik sei: It…
Ferlegen
Ik miende wier dat ik ferlegen jierren lyn al fuortdien hie. Kreas opteard yn in doaze yn myn kleankast set. Winterskuon der boppe op en flokjes stof. Sa wie ferlegen moai út it sicht en bleau dy doaze foar altyd…
Fredige dei
Fredige dei, sa wûnder ljocht, Stil feest fan snie en sinne, Hoe wurde myn tinzen sêftkes brocht Nei de blide tiid fan foarhinne; Lyk sinn’ en snie de keale wrâld, Sa siere dream en dize De teare bylden, jierren âld,…
De ljurk
Oer de earste sleat, en dan in groppe fierder, Dêr waait in ljurk út ‘t dauwich miedlân op. Syn tûfe, as de helmplom fan in ridder, Stiet triljend op syn lytse fûgelkop. It griene lân, dêr’t bûnte bisten rinne, De…
Tour de Frise
L’Aubisque, Le Galibier. Jawis. Mar dy’t myn berchetappe op ‘e seedyk fan Harns nei Surch, mei bolderige wyn en pûsters as in orkaan, ferlytset ta in traapke fan ‘e mollebultkategory, ik sil him lek stompe litte op basaltblokken fan smeulske…
Snein
Ik wit wol, snein is yn prinsipe krekt sa lekker frij as sneon mar sneins dan fielt it krekt as wol dat frije net en krûpt der swier en dreech in skyldpod oer my hinne. Snein fielt as wachtsje op…
Wetter, stien en sân
Wetter, stien en sân lizze yn de palm fan myn hân koe ik mar: swimme yn de stien drinke fan it sân en sliepe op it wetter mar foar alles is in tiid en plak want slim te begripen de…
Frij
Freonlik de heuvels by Vaison la Romaine, net heger as by ús de dyk, en op it kastiel, as yn ús eigen keninkryk, in ljocht by nacht, om wat net doocht te kearen. Sa sacht dit dodzjen op it balkon….
Portret
Nea wer seach ik hy dy’t my makke. Hy sette stil en liet my los en sei net hoe’t ik wie en neamde net myn namme. Sei neat oer kleur, oer aard en foarm, oer wa’t ik bin. Syn eigen…
Yn wurden net
Noch earder as it iere grien, sil tusken swarte tûken wite huningmûltsjes bloeie, de nije maitiidsloft behappe, har fêstbite yn it hout en dan as losse bernetosken oer de hiemen falle. Noch waarmer as ea ferhalen sizze kinne, sil skielk…
ik bin it wetter
ik bin it wetter benim my net de yllúzje as stoarmen my swypkje te’n lêsten in wâl te finen want ik slach tsjin de dyk klim by basalt omheech wurd ik de djipte ynskuord ik bliuw mysels bats sear tusken…
Landrover
Hikspeallen skampjend jei ik oer Mûntsjeleane – swarte ekers, dêr’t seefûgels boppe fleane yn in djip trekkerspoar troch de nije gebieten. Itselde ljocht. Deselde sâlte, lûde lieten. Hjir haw ik yn skoalfakânsjes ierappels socht, it goud selsstjoerend nei de skuorre…
Op fersyk fan mannichien
Wês net bang, do meist opnij begjinne, mei wisberette faasje of yn ‘t blinelân. Wolst de regels folgje, alles sels wol kinne, litst de stipe los of grypst krekt nei in hân. Wês net bang foar al te grutte dreamen,…
(titelleas fers)
hjir leit de see, breed spegeljend ûntwyk foar wa’t de jûn bekrûpt; foar wa’t allinne is, is de seedyk dêr’t jûn op jûn de sinne him fersûpt yn blakstil wetter of yn foarse weagen en tusken dyk en kym sykje…
Fiskerswyfke
72 jierren hawwe fan har antlit in print etst yn in noch net beskreaune styl op ‘e eftergrûn geve yn ‘t sâlt bebiten streekjes fan ‘e skol skar en skylfisk dy’t hja yn ‘e rin fan ‘e jierren útsutele hat…
Liebesinsel
De see wie blau en helder as in spegel De sinne blonk, it wie in waarme dei En sokke dagen lis ik yn ‘e regel Op ‘t strân te slomjen en myn hûntsje mei. Mar diz’ kear net, no syld’…
Net mear fan dysels
De skonken binne net mear fan dysels. Wis, se ha dy holpen om fan ‘t bêd te kommen, en binne mei dy troch it keammerke strampele, datst earst de kleden iepen lûke koest. Mar hastich ha se doe de stoel…
Fergonklik
it strân leit as in skierwyt fel papier yn it lêste ljocht de tekening fan hjoed wie mar in út ‘e losse hân opsetten skets wêr binne se bedarre de bliere bern de mei de eagen ticht net mear ferlegen…
Der binne fan dy dingen
der binne fan dy dingen net te fangen yn dyn hân fier op in ôfstân bewege se en by eltse stap wat tichterby wurde se wei noch nyskes mocht ik skûlje ûnder ien en itselde dak wy praten en wy…
Werkommen
Ek dizze nacht slacht wurch, ferrêde in side fan it libben om. De bisten ha de honger sêde en keare nei de stâl werom. Sa hjir en dêr sjongt no in fûgel syn suv’re sangen. ‘t Ljocht wurdt nij. Djip…
Wat sil dit stee?
Wat sil dit stee? Sels dit eigenste hoekje skuorre hat gjin weet fan dyn hân, doesto hjir noch wieste. Ek al lykje kopketten, helters en singels har ferhongen te hawwen oan de rongen yn ‘e muorre. Mar sa’t de bankskroef…
Myn saks en ik
(foar Anneke Bron) Ik ha in oare helte it is myn saksofoan. Hy keart my binnestbûten ik lit him myn wêzen sjen. Stadichoan is hy mei my fergroeid. Syn holten waarden hoalen yn myn lea syn iepeningen teisters nei de…
Oergong
Shakira sjongt foar my de pine, by donkerread behang en sigaret. Hjir boppe leit myn rêchsek klear om foar altyd fuort te gean. De Barbie ûnder it bêd is dea, der is yn my gjin boartsjen mear. Myn mobyltsje swijt…
Moetsjen
Wie it dyn mûle dy’t it die? Dyn laits? Begear fan fonkeltosken yn dat noegjend libbensread, gebeart fan langstme en geniet, de tsjoen dy’t dyn gesicht op slach ferljochte? Wie it dyn waarmte dy’t it die? Dyn rook? In soele…
Brandy Cove
Tusken de griene kliffen, dêr’t de hege see De oester fan ‘e woeste kust útslikket, Smite derten bern wite stiennen yn it Blauwe wetter, rynsk, as winsken fan Nea te sinken yn ‘e altyd winkende dea. Mar, is it tij…
Dit hûs
komme mûzefergifpantsjes út ‘e hoalen, mei lêste keutels skiten of earste fan in nije pleach fiert houtwjirm heechtijdagen sloop in âlde muorre graaf de dampe flier út goai de groppe ticht mar lit it bûthúspaad bliuwe glêdsliten gieltsjes boaiem ûnder…
Skaadrider
De wintersinne sakket al geandewei en set de westerkym yn reade gloede. In rider sjit oer ‘t iis mei lange, wisse streken, de jûnloft yn ‘e mjitte. It lege ljocht skept him in skekkend skaad dat him ûnskiedber folget, mar…
(Titelleas)
hjir leit de see, breed spegeljend ûntwyk foar wa’t de jûn bekrûpt; foar wa’t allinne is, is de seedyk dêr’t jûn op jûn de sinne him fersûpt yn blakstil wetter of yn foarse weagen en tusken dyk en kym sykje…
Stil momint
foar H Stil lei it grien dêr oer de lege lannen fan kleur fersketten, ‘t jonge gers kroep wei wreed waard it libben skept en brutsen lam stiene wy te sjen sa macht’leas wiene wy dy dei. De fammen gûlden…
Thúskomst
Op ‘e Ivige Leane wurdt it altyd better, men krijt der hâld oan ‘t fiere grien: De pleats is sichtber, tsien minuten letter fytst men gerûs fan popelieren yn. It ljocht stiet stil en skimerich yn de skuorre. De rook…
Bitterswiet
bitterswiet bitterswiet priuwt dit lytse leafdeliet sil dyn ear ‘t wol ienris heine as de fine drippen ‘t reine reine litte oan dyn blinen silst it hearre as de winen flaikjend om dy hinne strune harkest? hark yn alle tunen…
Oer de grins
‘k Wol dizze jûn myn grinzen ris ferlizze aanst stek ik ôf, al is ‘t ek neare nacht. Hoe moat dat no? Moat ik it thús net sizze? Ik ha de moed net. ‘t Komt te ûnferwachts. By ‘t túnpaad…
Lytse Wielen blues
sa fredich wie it doe, dy waarme dei doe’t ik siet by dy mei achter ús dat hege tichte reid, der is gjin wei werom seistû en foar ús lei it wetter in akwarel fan jûntiidssinne en letter naamdestû myn…
Der hat in tiid west
Der hat in tiid west sa leare ús de fossile fynsten dat de kontininten fan Grienlân oant Fjoerlân befolke wiene mei reuzereptilen, dinosauriërs, roppige, út har krêft groeide meunsters dy’t wat de ierde opjoech oan beam en plant kealfrieten en…
koe dit mar
koe dit mar it gedicht wêze dat as in stielen boarstel bjint en krast oer âlde koarsten behang fan muorren skuort it griis beton har geef en neaken liif werom jout fan it waarme hout de ferve skrabet oant eigen…
troch gatten
dy simmers wachte ik fergees op lûden út de swanneblom kroep de sleatswal nei de hikke ta troch gatten yn it ramtwurk fan hout en spikers ferwide him de wrâld seach it hea my oan troch kowefinsters troch gatten fûgellûden…
De reis
Giesto op reis? Dan giest om wat te finen: in faach besef faaks earst, mar geandewei begjint it garjen. Meastal lytse dingen: in ûnbekende beam, in blom, in fûgellûd, in taal, en njonkelytsen kleuret de sûnt de bernetiid ferblikte keunst…
Ofslútdyk
De bus rydt as in keamer troch de nacht, de wei is rjocht, de dyk leit einleas fêst, lofts de bedimme see, nea yn ‘e rêst, ús útsicht yn it sêfte moanneljacht. Fóar my de jonge krekt noch skearde nekken…
It skiere lân
‘t Wurdt hjerstich oer it fjild de wrâld bestillet ta in frjemde dize pleatsen steane der fersille hinne âld en skier en oan de loft hinget in giele sinne in grouwe spinne gluorket nei har bút mar jûns dan fjurket…
eigen gedicht
hjir stean ik yn it felle ljocht in frjemde dichter hat foar my betocht wat ik hjir sizze kin mar mient hy it goed as wie ‘t in freon hie hy myn byld foar eagen wylst er syn wurden skreau…
It wie winter
It wie winter en se sei ‘nee’. De jonge hie in nuete krie, dy’t middeis op him wachte. Woe se him sjen? Se sei ‘nee’ en wist net wêrom. Yn har dreamen wienen gjin jonges mei in krie of mei…
Bist der altyd
nachts fan út myn waarme bêd fiel ik dy omrinnen troch de went fan myn lea hear ik dy yn petear mei myn gedachten en wit ik dy oanienwei ûnderweis oer de núnderpaadsjes nei myn hert deis achtslein troch de…
Lânskip
Doopje dyn pinsiel yn wetter en begjin mei it blau, it sulverblau fan de see dat de sinne heint, mar likegoed donker en driigjend wurde kin as de stoarmwyn oer de weagen raast en feroaret yn manljus-blau, it blau fan…
seedyk
mangele tusken elemintêre rivalen heechskouderet de dyk, yn duorjend omtinken ferslingere oan kearen en hâlden. see driuwt sâlt yn stiennen pûsten. fan minsken opsmiten basalten barriêre hoedet droech tsjin oanstoarmjend wiet. syn skeppers út ‘e hân rûn bôget er op…
wintersnipperdei
der waait in winterwyn om myn bêd grypt my yn gips en stive lekkens in skerpe skjirre knipt myn kontoeren út kreakjend iis stekt yn myn tekkens oan ‘e loft wetterwolken en in kloft grize guozzen mei beferzen bekken beskite…
Dreamleafde
yn ‘e winkelstrjitte krûpst my oan noas tsjin noas each yn each hân yn hân sweve wy op in eilân yn de minskesee de mannichte makket in hage wy sjogge fage gesichten hannen klappe mûlen sjonge earst sêft dan in…
Simmerjûn oan ‘e Far
de dize dûnset oer de greiden leit in ljochte tekken oer it gea in reager dikert tusken reiden muskusrotten hoffenje har de lea reidhintsjes hoedzje harren jongen in snoek leit ûnferweechlik hast foar dea karrekiten hâlde in wedstriid priissjongen jûnssinne…
