Swarte mamba
Myn broer hat in ekstreme hobby;ik wit net oft ik him ferriede moatno’t hy, ferstoppe op syn keamerhiel stikem dêr in swarte mamba hat. Â
Besjoch ek gedichten fan:
learlingen ût de klasse 2 en 3
Besjoch ek gedichten fan:
Myn alderleafste hynder
Hast alle dagen gie ik nei Akinoen dan fleach er fleurich op my taik kloppe him stevich op syn sterke flankenwant hy woe graach in
Fan it famke en de fisk
Op see in skip mei tûzenen stielen doazen yn read oranje, blau en swart yn giel, griis en grien. Op de side yn grutte
Hipperhapkes
Op it mêd fan iterij woll’ se graach wat nijs betinke. Elk jier komt der wol wat by om te iten of te drinken. Mar
Alle dagen mar net hjoed
Alle dagen rint er mei de hûn by ús foar de finsters del nee, dat sis ik net goed hy rint op ‘e dyk
Wierheid as in ko
der wie ris in Doede dy’t swart op wyt sei ‘wie ‘k mar in ko dan tocht ik net sa djip nei’ no, dêr
De kar
De hear en de beardy stiene by in marde bear socht nei mearen de hear nei in kar  De bear seach de hearen rûn
Paradysfûgel
ûnder de sinne flechtet in jongede holle fol gouden geheimenit wapperjend kleed as wjukkenin teare toerswel yn ‘e waarme wyn  yn in frjemd lân
útsjoch
knoppen yn beammen laitsje har temjitte in ein fljocht op titelroazen bloeie goudgiel tulpen yn oranjeread sjonge fan it iere foarjier ûnder it reiden himeldak
Bistemoai
immen hat him deljûn yn de koetsjekralen tunen it is de wyn, as in lekken tin en wyt fannacht wie er in stoarm dy’t oer
Bargelibben?
‘k Waard berne yn in mesterijmei withoefolle oare biggen.It ljocht wie keunst, it foer wie keunst.Natuer? Dy joech ús stank en miggen.  In wrâld
Myn bêste maat
‘k Lis yn ’t gers, tichtby de roazen, ‘k tink oan dy, myn leave hûn. Djip ûnder my leist begroeven, op dyn tekken, yn ‘e
Hiske en de Froask
Der is yn myn túntsje in smûk aardich plakje, dêr mei ik graach wêze, beskûle yn ’t grien. Mei boppe myn holle, in ticht blêdedakje
slangen
foar de tinzen dy’t nachts by my krûpe soe ik de doarren slute wolle want op’e grins fan sliepen slûpe slangen troch kieren en sisterje
Neven
Alle libben hat in sin oan de ein en by ’t begjin. Sels al hat men op in jûn, in neefke op ‘e keamer fûn,
Fûgel
Hoe’t ik siferje, ienris, twaris, ik kom altyd op itselde slútstik, der bliuwt gjin duit mear om te fertarren. It feest is dien, de wyn
