Samar
ik tearde de krante iepen en dêr wie se   Samar – sa hiet se –   se waard 35 dagen âld Â
ik tearde de krante iepen en dêr wie se   Samar – sa hiet se –   se waard 35 dagen âld Â
Jehannes is wat frjemd, Jehannes is wat nuver. Al kin er noch wol tinke, syn tinken is net suver. Jehannes is wat stil, mar hat
Myn bêd is in tsunamy, gjin plak mear om te lizzen. Wat in binde is it hjir, dát hoechst my net te sizzen. Bôlekrommels, smoarge
As myn wrâld leech is.As ik net mear tinke wol.Dan gean ik nei bûten ta,en dream de oeren fol. Want lizzend yn it hege gers,driuwe
Waait it? Falt der in drip rein?Dan moat ik myn reinpak oan.Mem is seker fan har saak.Sa’n pak is ommers hiel gewoan.  ‘Nee mem,
Wy planne ús fakânsje meastentiids mei âld en nij. Der is dan faak wat ekstra jild en elkenien hat frij. Mem sit foar op
As ik jûns allinnich thús bin dan wurd ik wolris bang dat in dief hjir komme kin ik stek dan grutte kearsen oan dy baarne
Hast wolris nei de stjerren sjoen, soesto se telle kinne? Moatst mar ris riede op in jûn hoefolle it der binne. Hast wolris neitocht
Alle libben hat in sinoan ‘e ein en by ’t begjin.Sels al hat men op in jûnin neefke op ‘e keamer fûn,dat jin nitelet en
’t Ljocht is griis, de sinne kâld. Fannacht is se stoarn, ús beppe. Juster wie se noch oan ’t skreppen yn ‘e tún, tachtich jier
Ik bin noait siik.En dat fyn ik mar neat.Nea in lyts grypke of snipferkâlden.Nea yt ik ris wat ferkeards.  Myn suske is sa faak
Us mem hat wer wat by de einsy hat it lêsten tsjin ús seinde spikerbroek sit har te stiifin fetrôle plakt har op it liif
Marchje appte Bouke.Bouke appte Sjoerd.En doe krige ik it berjochtsje ûnder eagen.Ik fielde my fuort beroerd.  Eangstich seach ik de klasse troch.Please stjoer Froukje
Ik moat altyd nei skoalle fytse.Twa oeren op in dei. Bah!Us heit en mem dogge oft it neat is.Se sizze: ‘Och dat falt allegearre wol
Marijke hat in pûkel,in pûkel op it kin.Se sjocht it yn ‘e spegelen krijt in freeslik sin.Se wol net iens nei skoalle.Dêr laitsje se har
Sin oan lekker op fakânsje, reizgje yn it bûtenlân. Sin oan oare minsken moetsje, sin oan sinne, bergen, strân. Sin oan nije aventoeren, sin oan
It lân ûntflechtsje op wyld aventoer? Wat dochsto asto net mear feilich bist, do nimst dyn leafste mei, dyn bern. Do witst dyn eigen hûs
Us heit en mem hawwe my teste litten en no is it dus definityf. Ik haw ADHD. Ik bin no dus ‘drok’ en net mear
’t Is koade read, ’t is koade read, der waaie auto’s yn ‘e sleat. Der komt elk oere in sjoernaal, sok waar, dat is dochs
Ik kin werklik hast net prate, ik haw sa’n seare kiel. Al dagen lis ik hjir op bêd, net ien snapt wat ik fiel. Mem
Ik bin gek mei myn mobyltsje moarns betiid set ik him oan, hy kin fan alles, in juwieltsje foto’s en dan fansels de tillefoan. ‘k
Us mem seit: ‘Der binne ingels.’ Echt wier, en se leaut it ek. ‘Ingels liede dy troch ’t libben.’ Mem, tink ik, praat net sa
It waaide dat it rikke, minsken no, dat wie my wat. Yn elts gefal lei fan ‘e moarn de wylch fan buorman plat. De tûken
Us mem hat de smaak wer ris te pakkenBytiden is sy wier net goedSy stiet de hiele dei te bakkenWant wy bin’ oan de superfood
Us buorman oan it Kealledykje hie lêstendeis in ezel kocht, mar it bist bleau dwers en net te brûken, wat ús buorman ek besocht. Sa
Ik wie der wier wol wis fan, dat ik mysels hiel aardich ken. Dat gjin mins my samar ompraat, dat ik wol sterk en stevich
Mem skoarde ’n nije opdracht by in hiele grutte klant. En dêrom ieten wy lêst’ yn in stjerrerestaurant. Ik hie der bêst wol sin oan,
Elkenien dy moat wat ‘wurde’, mar ik wit it werklik net. En ik moat no wier hast kieze, want oars is ’t foar my te
Ik moat in bril. Ik kom der net mear ûnderút. Ik kin roppe en raze mar mem bliuwt by har beslút. ‘Mei ik dan teminsten
Us beppe rint der soms wat by, ferfromm’le en ferlept. Mar hat se by de kapper west, dan fielt se har wer opperbest. Us beppe
Miskien wolsto my net leauwe, fynst my eins mar wat in siel, mar der is neat sa gefaarlik as in grut en âld kastiel. Alderearst
Oarloch is: foar alles bang,noait net witte foar hoelangde soldaten yn ‘e strijittefjochtsje en op alles sjitte.’t Kin net skele yn hokker taal,oarloch is in
Help, ús heit sit yn de ww! Alle dagen is er thús. En om’t er neat mear te dwaan hat bemuoit er him dus mei
it tuorke fan de tsjerke stekt troch de beammen net dy tsjerke fan de mummys net elke oare tsjerke dy’t sprekken lije mei gewoan in
Se sochten earst alle beide om in lege doaze. Hy seach ‘m earst mar ús mem mocht ‘m ha. Dêrnei stie er tafallich gewoan efter
jeu, sjoch hjir myn nije blitse scooter, yn ‘e moaiste kleuren: read en wyt hy hat in hiel geve lûde toeter gjin seefûgel dy’t it
Us beppe hat in sykte,of, no ja, ’t is mear in kwaal.Us beppe siket blikjes!Net te leauwen. Abnormaal! Â Se skarrelet mei in griperen in
Fjouwer wie ik, doe koe ‘k fytse.‘k Hie myn nocht fan it gerin.Fleurich fleach ik oer de stoepe.‘Sjoch ris memmy wat ik kin?’ Â Doe
In grutte krobbe wenne ûnder in stobbe mar dat wie him net nei ’t sin want sa’n hûs wie him te min Hy gie op
Yn it doarpke dêr’t ik wenjebinn’ in protte minsken ûngewoan,der binne fansels ek wol oaren,mar de measten mankearret dochs wat oan.  Nim bygelyks Gerrit
Op myn luchtbêd sjoch ik him kommen. Dûnkere eagen, kroljend hier. Krêftich swimt er nei my ta. Ik doch krekt as ynteressearret er my gjin
altyd bin ik te berikken bin standby en daalk online altyd wol ‘k der foar dy wêze -keep up with friends, wherever- mar do… do
Nea wer seach ik hy dy’t my makke. Hy sette stil en liet my los en sei net hoe’t ik wie en neamde net myn
Tink dy ris yn op in dei yn ‘e simmer sitsto yn in boatsje dat driuwt op ‘e poel. Merkels en eintsjes dy boartsje om
Hast wolris nei de stjerren sjoen,soesto se telle kinne?Moatst mar ris riede op in jûnhoefolle it der binne.  Hast wolris neitocht hoe’t it sit,sa’n
hark hearst dat hearst dy lûdsjes sjoch sjochst dat sjochst dy kopkes moatst net ferwege moatst hiel stil wêze moatst hiel goed sjen ja sa
Der is in prachtich moai gedicht, ik kin it hielendal út ‘e holle. Ik wit it mei de eagen ticht, wat soe ‘k it hjir
‘k Mei hiel graach yn ’t swimbad lizzeen ik swim ek bêst wol hurd.Mar sa’n startblok en dan dûke?Kram’le nee, dan bin ‘k sa’n tut.
De minsken freegje my sa faak: ‘Wat soesto letter wurde wolle?’ Dan helje ik stoer myn skouders op en sis: ‘Wit ik folle.’ ‘Do kinst
Mei ús gimmestyklokaal is alles mis: it is der te kâld of kinst der wol rane, it stjonkt der nei omkeswit en bokkepis allinnich de
Dit lân, ik haw it heardit gûlen fan de noardewyn,it skuorren fan it iis,bekende stimmen yn de nacht.  Dit lân, ik haw it sjoenit
Novimber Der leit in dize oer it gea yn novimber. Dampich lizze leech de wolken, lânreek dy’t de bou ferswijt. Drippen oan ‘e wynbrauwen, it
Jantsje mei graach fjurkestoke en sy docht dat dan ek faak! Nimt wat tûkjes en wat houtsjes, fjoer derby: it baarnt omraak! As lyts famke
Jippy, ’t is hjoed rommelmerke, altyd wer in leuke dei. Oan ‘e dyk âld guod ferkeapje, en de hiele buert docht mei. Yn in doaze
Ik wol sa graach in drumstel ha mei basedrum, bekkens, tromme. It liket my geweldich ta, soe it der oait fan komme? Ik bin pas
Hoe kin de ierde om ‘e sinne draaie al ieuwen lang en sûnder rêst? Hoe sweeft de moanne om ús hinne of hâldt in grutte
Ik haw in baan foar heale dagen, ‘k fertsjinje sinten by de bare bult! ‘k Hoech myn hân net langer op te hâlden, stean net
Wy geane, sei ús heit, nei Frankryk mei fakânsje dêr is it altyd sinnich en moai waar, ús mem lei dêr tsjin yn: dêrfoar hast’
Wy hawwe nije achterbuorlju no sûnt in wike as acht en dy feroaring op ‘e buert hat my danich yn ‘e macht. Want witste, dy
Jitske wenne mei har heit (hy wurke by Steatsboskbehear) Yn in húske by de Deelen. Krij de bûsdoek mar fêst klear. Jitske boarte by de
Heit soe foar mem in kastje meitsje, in soartemint fan boupakket. Der siet in boekje by mei plaatsjes, mar heit sei: ‘Nee, dat hoech ik
Moatsto hjoed noch erges wêze, giesto gauris op ‘en paad, hast dyn nocht fan áltyd lêze, brûk dan net in wegekaart. Kaarten binne foar de
Wy bin ferhuze. Fan ’t âlde hûs hien’ wy ús nocht. Hoe’t it nije hûs der útsjen soe dat ha wy sels betocht. Heit efter
Dat geëamel fan ús heit oer myn omhingjen op ‘e bank, de oerkes efter de kompjûter, de kondysje dy’t ik ha… Om fan it geseur
Ik wol mysels in lege holle meitsje gjin soargen oer it hûswurk ha net langer fan de wize reitsje fan as ik net slagje, it
Justerjûn doe soe it heve: kampeare, sa hiene wy betocht. Wy klommen op ‘e souder en hellen de tinte foar it ljocht. Kampeare yn ‘e
Ik ha in nije hobby. Ik doch it eltse dei wer op ‘e nij. Moat der in learaar narre wurde, dan bin ik fan de
In stille nacht. It lampeljocht bleek en kâld strykt ûnmeilydsum lâns in hûs, in beam en in âlde pleats mei dingen net te neamen, sa
Ik bin net krekt as alle oaren. Ropt ien : ‘Foarút’, dan tink ik: ‘Ho’. Ik sjoch yn griis wol hûndert kleuren, en wol net
der dûnset in ballontsje troch de strjitte, flinterlicht in toutsje oan syn kontsje en in laits op it gesicht. hy hat in protte wille, rollebollet
‘k Bou in hûs mei tolve keamers,foar de fun en it gemak.Mei in swimbad en in glydbaanen in fuotbalfjild op ’t dak.  Mei in
Broers… ik begryp der faak gjin jota fan! Nim no ús Tseard, dizze wike 16 wurden. No… as ik 16 waard, wist ik it wol!
Doe’t ik by de sleat siet,seach ik in kikkert hieltydtsjin de kant oan swimmen.  Ik woe him in hân jaan,of, as er dat doarde,de
Ik wenje yn de kastdy’t op dyn keamer stiet.En ik kom earst ta libbenas jûns it ljocht útgiet.  Dan stean ik yn it kieren
‘k Kin myn keammerke oprêde, of ik poets myn fyts in kear. ‘k Soe in haadstik lêze kinne, mar ik bin net yn de sfear.
Myn broer is o sa sterk kin fjochtsje as in tiger hy nimt it foar my op as wie ’t in echte kriger Myn broer
Ik bin as teen-ager net min: ik ha ferkearing, mei Jan-Geart, ik praat Ingelsk en ik smook en rin mei de nâle bleat… Sa gean
As sy wol nei it feestje mei. En ikke, ikke net! As hy wol lang opbliuwe mei, en ik moat al op bêd. As ik
‘k Wie sa graach as omke Jan, ek sa’n fet cool sterke man. Hy tilt sa mar allee hop, mei ien hân in hynder op.
Ús heit hat in nije auto. En grutsk dat hy dêr op is: ‘Hy kin wol 250, ja wier, wat ik jim sis.’ Kompleet mei
Oeren sit ik al oan tafel, mei seis sprútsjes op myn board. Ik wol se dêr graach lizze litte, mar ús mem seit: ‘Ite! ’t
As nimmen sjocht wat Minne docht fytst er by tsjuster sûnder ljocht hoewol’t syn lampe it wol die. As nimmen sjocht mist er de kick
Ale-Jan is net sa’n sporter.Hy sit leaver op ‘e stoel.Hat in hekel oan bewegen.Inkeld skaken fynt er cool. Â Wurch dat wol er eins net
Wat in drokte hjoed yn Boalsert, it is twadde Pinksterdei. Fytse lâns de alve stêden. Geart en Gjalt dy dogge mei. En dat dogg’ se
Ik wit in hiel moai paadsje ik kin it fine oaren net it ropt allinne my kom, seit it, kom hjir achter leit in lange
Wy ynvestearje mei Taalplan Frysk yn de kwaliteit fan Frysk ûnderwiis op alle skoallen en alle ûnderwiisnivo’s. Taalplan Frysk 2030 is in gearwurking fan Afûk, Cedin, Fers, Keunstwurk, NHL Stenden, Omrop Fryslân, Semko, SFBO en de provinsje Fryslân. Frysk, foar no en letter – www.taalplan.frl