Me time
Mem, fan dy ha ’k leard om nee te sizzenen do wist, ik lústerje graach nei dy;ik nim myn tiid en pak myn rêst,oars hat
A: learlingen ût de earste klasse tmbû
B: learlingen ût de earste klasse hafû / twû / gymnasium
learlingen ût de klasse 2 en 3
klasse 4 mbû / hbû
Ferhúzje
No binne wy al wer ferhuze!En dat ’s al foar de fjirde kear.Wy krije hieltyd moaiere huzen,mar foar my hoecht it al lang net mear.
Langstme
Dêr’t ús pake en beppe altyd wenne hadêrnei haw ik langstme oan ‘e ein fan ’t libben ta  Giest meide sânreed lânsde beide brechjes
Proefrit
Us beppe makke in proefritop in fyts mei batterij.Der wie in aksje en se tocht:‘Dat is wol wat foar my.’ Â Se woe de alderdjoerste,want
ADHD
Us heit en mem hawwe my teste litten en no is it dus definityf. Ik haw ADHD. Ik bin no dus ‘drok’ en net mear
Trendy heit
Hy hat in trui, it is in echte slobber, it is in âlderwetske wollensokkengeit. En mei dat briltsje út it jier 2000, moat ik jim
Moeting mei alle minsken
No’t er omheech fljocht yn syn raket, de astronaut rjochtstreeks de himel yn, is er benijd as hy dêr ek ien treffe sil. Miskien it
By pake en beppe
Troch it sydrút sjoch ik pake sitten mei syn âlde holle op syn âlde hân. De earmtakke op ‘e leuning fan ‘e stoel. Syn knipperke
Bouwe
Alle moarnen om sân oere stean ik lang ûnder de dûs lit it wetter oer myn wangen rinne yn gedachten bin ik fier fan hûs
Sûnder dy
Ik wit it wol, it is dyn rjocht, do woest net by my bliuwe. Mar om’t ik my sa iensum fiel, woe ‘k dy noch
Besite
Krije wy besite, Dan sjoch ik dêr as in berch tsjinoan. Want wat ik ek besykje, nea dogge ús heit en mem gewoan. Mem docht
Ingels
Us mem seit: ‘Der binne ingels.’ Echt wier, en se leaut it ek. ‘Ingels liede dy troch ’t libben.’ Mem, tink ik, praat net sa
Monsieur De Boer
Ik haw in learaar Frânsk, ja, ik wit it is wat frjemd. Mar altyd moat ik oan him tinke, it is echt sa’n knappe fint.
Superfood
Us mem hat de smaak wer ris te pakkenBytiden is sy wier net goedSy stiet de hiele dei te bakkenWant wy bin’ oan de superfood
Wat wol sa’n beppe noch…
Us beppe hat in kreaze wentemei foar in stoepe en achter in terras.Foar alle ruten griene planten,ien mei kleur der tuskenyn.Poeke mei yn ‘e sinne
In steande beam allinne
It bliuwt my hiel myn libben by, de dei doe’t op dit stee in grutske heit my plante as bertebeam, – it stie sels yn
Gean net nei Pompegea
Asto ris útfanhûzje wolst nei it hûs fan tante Jant al wol jim mem it noch sa graach doch it asjebleaft net, want elk wit
Beppe
Juster yn ‘e iere moarn, ik wie noch net fan ’t bêd. Ynienen gie de tillefoan en ús mem dy gûlde sêft. Myn beppe wie
Fersiere
Heit rydt stadich oer de oprit, nee, de klep koe lang net ticht. Mem komt fleurich fan ‘e fliering: goudfersielsel, o sa sjyk! Heit dy
Radyskes
We brochten radyskes bij ús heit en mem. Earste radyskes út ‘e kas. Se bearden der wakker fan. Op it teemeubel stie in kaart fan
Wat apart
’t Is wat apart, mar ‘k wit net better,ik fyn ’t suver al gewoanfan ús Willem, altyd, oeralfalt dy jonge út ‘e toan.  ‘k
Beaken yn it tsjuster
By pake baarnde in kearske, jûns yn ‘e skimer stuts er it oan. It stie de hiele nacht te skinen, hy dwêste ’t yn de
se ha my op ‘e skurte hân
ik haw in pake dy’t net leaut dat se op ‘e moanne west ha dy’t de televyzje útset as der mannen mei in wite kape
Blikjebeppe
Us beppe hat in sykte,of, no ja, ’t is mear in kwaal.Us beppe siket blikjes!Net te leauwen. Abnormaal! Â Se skarrelet mei in griperen in
mei mem allinne
heitik wolmei dyte fiskjenmoatst myn nije fuotbal sjen  heitdo moatstmei my healwiizjeen my learehoe’t ik mynfytsbân plakke kin  heitwolst mei mynei de merkeen
Begraffenis
Wy heukerje dekraach omheechen rinne stapke foar stapkeyn in lange slingerachter de kiste.Ik mei de blommen drage. Â ’t Is droech wurdenom my hinne,sakrekt spielden
It hûs
Der lei oer d ‘âlde stêd in bleke skyn de deis doe’t hja weromkaam út it easten mar nimmen wachte dêr om har te treasten
Lytse Wize
de iene hân yn ‘e bûse fan har heite kroltsjejas de oare yn har memme fingermof rinne se nije kûltsjes yn ‘e snie dy’t knerp
Heit
Ik hear de minsken wol praten. Ik sjoch de minsken wol sjen. Se rabje oer út heit en se rabje oer ús mem. Minsken fregen
Pake
Yn ‘e kûveuze fan ‘e tiid, as in gladiator yn ‘e aow, fjochtet pake tsjin ‘e ynfaazje fan ‘e eksoaten. Mei broeikaskobben op ‘e siele
Us heit
Ik haw in hiele leave heit hear, echt de leafste dy’t der is. Mar as hy wat foar my makket, giet der faak fan alles
Hintsjes
Us heit sei: ‘Ik wol in pear hinnen. Dat liket my geweldich ta.’ Us mem fûn ’t plan ek net ûnaardich: dan soene we farske
Myn mobyl
Ik sit al even op ‘e fyts en ynienen, shit, o nee! Myn mobyl leit noch njonken de beker tee. Dat kaam fansels fan Annyk,
Drumme
Ik wol sa graach in drumstel ha mei basedrum, bekkens, tromme. It liket my geweldich ta, soe it der oait fan komme? Ik bin pas
Op reis
Wy geane, sei ús heit, nei Frankryk mei fakânsje dêr is it altyd sinnich en moai waar, ús mem lei dêr tsjin yn: dêrfoar hast’
Beppe en ik
’t Ljocht is griis, de sinne kâld. Fannacht is se stoarn, ús beppe. Juster wie se noch oan ’t skreppen yn ‘e tún, tachtich jier
It kastje
Heit soe foar mem in kastje meitsje, in soartemint fan boupakket. Der siet in boekje by mei plaatsjes, mar heit sei: ‘Nee, dat hoech ik
Wykeinheit
Lang lyn wie ‘k krekt as alle oaren, in heit en mem, in eigen thús. Mar no is dat folslein feroare, en wennet heit net
It sportkompleks
Dat geëamel fan ús heit oer myn omhingjen op ‘e bank, de oerkes efter de kompjûter, de kondysje dy’t ik ha… Om fan it geseur
De Keunstfamylje
Skilderijen en skulpturen, byldhouwurken net te min, ús famylje is sa keunstich, mar ik wit net wa’t ik bin. Slacht ús mem hjoed yn ‘e
Wy sa mei-inoar
’t Wie dy jûn, ik wie al boppe en ik boarte noch wat om doe ’t ús mem ús stie te roppen en ik wist:
Fet cool sterk
‘k Wie sa graach as omke Jan, ek sa’n fet cool sterke man. Hy tilt sa mar allee hop, mei ien hân in hynder op.
Myn broer
myn broer en ik sa stoer by’t beltsjedrukken hofkesjongen en ’t pleagjen fan ús mem ik en myn broer breinroer mei heit op ‘e bromfyts
Us mem en ik
Us mem wol graach freondinnen wêze, se docht as bin we och sa dik. Se moat sa noadich ek myn boeken lêze, mei in knypeach,
