OphoktÂ
Ik sit hjir yn myn hok allinne alle minsken komme lâns nea ris op besite of komsto no wol hjirhinne? Se tikje op myn ruten
A: learlingen ût de earste klasse tmbû
B: learlingen ût de earste klasse hafû / twû / gymnasium
learlingen ût de klasse 2 en 3
klasse 4 mbû / hbû
IIsfûgel sjocht iisfûgel
Ik sit boppe ’t wetterfoaroer op in priken sjoch yn ‘e spegelin fûgel as ik:   Stielblau is syn pakje,de helm op syn kop;syn
Paradysfûgel
ûnder de sinne flechtet in jongede holle fol gouden geheimenit wapperjend kleed as wjukkenin teare toerswel yn ‘e waarme wyn  yn in frjemd lân
De kar
De hear en de beardy stiene by in marde bear socht nei mearen de hear nei in kar  De bear seach de hearen rûn
Libbens
Ik leau yn mear libbens.Dêrfan bin ik wis.Yn in foarich libben,wie ik in liuw, wat ik jim sis.  Slûpend troch it oerwâld.In stap, noch
Langstme
Dêr’t ús pake en beppe altyd wenne hadêrnei haw ik langstme oan ‘e ein fan ’t libben ta  Giest meide sânreed lânsde beide brechjes
It pikehok
By buorman yn it pikehokdêr kenne se gjin rêst en fredeit is dêr altyd o sa drokelk falt de oare yn ‘e rede  De
De man werom
Stram fan oeren sitte ynde izeren fûgel troch de loftlit er him meiglydzje opde rolbaan tusken reizgers.  Achter it stjoer siket er in paadde
útsjoch
knoppen yn beammen laitsje har temjitte in ein fljocht op titelroazen bloeie goudgiel tulpen yn oranjeread sjonge fan it iere foarjier ûnder it reiden himeldak
Bistemoai
immen hat him deljûn yn de koetsjekralen tunen it is de wyn, as in lekken tin en wyt fannacht wie er in stoarm dy’t oer
Us Blessy
Ik ha sa’n wille mei ús hûntsje Blessy hân seach him gean efter in hazze yn it lân of hoe’t er bytiden mei in bêste
Us Bijke
Us Bijke is in hûn, hiel bysûnder. Ik soe hast sprekke kinne fan in hûnewûnder. Hûnen as ús Bijke bin’ der net in soad. Us
Menear Bakker en syn hûn
Sjoch, dêr rinne grou en rûnmenear Bakker en syn hûn.Menear Bakker kuiert deftichen syn hûn woef-waft ferheftich.Menear Bakker en syn hûn,elke moarn en elke jûn.
Hynder
Der wie ris in wyt hynder en dat hie ien grutte winsk: hy woe och sa graach oan it wurk by in moaie jonge prins.
Moarke
Us Moarke wurdt aanst al achttjin, dat is in hege leeftyd foar in kat. Mar oft er ’t hellet, doar ik net te sizzen: dat
De Koekoek
De koekoek leit, dat witt’ jim fêst, Syn aaien yn in oarmans nêst. In oar briedt út, in oar bringt grut, Dat let fansels de
Poes
Hat jim kat in wyt puntsje oan it eintsje fan syn sturt, frege buorman. Hy lake net. It wie in gleone simmerdei, ik fielde hoe’t
Bargelibben?
‘k Waard berne yn in mesterijmei withoefolle oare biggen.It ljocht wie keunst, it foer wie keunst.Natuer? Dy joech ús stank en miggen.  In wrâld
De Oppassintrale
Us heit en mem binn’ mei fakânsje.En no ha ‘k in kat, twa kninen en in hûn.Sels in geit rint yn ‘e keamer;ik bin in
Skuorrekoar
hark hearst dat hearst dy lûdsjes sjoch sjochst dat sjochst dy kopkes moatst net ferwege moatst hiel stil wêze moatst hiel goed sjen ja sa
Liebesinsel
De see wie blau en helder as in spegelDe sinne blonk, it wie in waarme deiEn sokke dagen lis ik yn ‘e regelOp ’t strân
De acht hynders fan it Amelân
De acht hynders fan It Amelân  Wa’t op it eilân Amelânit skeane paad lâns giet,sjocht dat dêr tichteby it strânin âlde tinkstien stiet.De letters
Hintsjes
Us heit sei: ‘Ik wol in pear hinnen. Dat liket my geweldich ta.’ Us mem fûn ’t plan ek net ûnaardich: dan soene we farske
De wite haai
In wite haai yn d’ oseaansei op in dei: it is gjin dwaansa smoarch wurdt hjir it wetter;ik hâld myn fel mar amper skjinen ek
Us kavia
Wy hawwe thús in kavia dy heart der hielendal by, sa’n fleurich piipjend bistje en ’t meast is er fan my. As ik út skoalle
Myn bêste maat
‘k Lis yn ’t gers, tichtby de roazen, ‘k tink oan dy, myn leave hûn. Djip ûnder my leist begroeven, op dyn tekken, yn ‘e
Hiske en de Froask
Der is yn myn túntsje in smûk aardich plakje, dêr mei ik graach wêze, beskûle yn ’t grien. Mei boppe myn holle, in ticht blêdedakje
Libellen
neisimmerske ljochtspegelingen libellen kruse myn paad kleurich as yn sudliker streken op ‘e rûge tafel ûnder eachweid jout de luchtige siel har del boade fan
Fûgel
Hoe’t ik siferje, ienris, twaris, ik kom altyd op itselde slútstik, der bliuwt gjin duit mear om te fertarren. It feest is dien, de wyn
slangen
foar de tinzen dy’t nachts by my krûpe soe ik de doarren slute wolle want op’e grins fan sliepen slûpe slangen troch kieren en sisterje
Neven
Alle libben hat in sin oan de ein en by ’t begjin. Sels al hat men op in jûn, in neefke op ‘e keamer fûn,
