Lyklama is dea,
wat slim, tocht ik doe’t ik it hearde,
dat earme mantsje
nea sille wy him mear fytsen sjen
of kuierjen
mar doe’t ik der wat langer oer neitocht,
tocht ik: elk hat syn tiid
hjir op ierde, dus ek Lyklama
it moast der ienris fan komme
en Lyklama hiene wy sa njonkenlytsen
wol faak genôch sjoen
yn it doarp, mei syn grize prúkje
en swarte brultsje
noch wat letter kaam it ynsjoch
dat it goed is dat Lyklama
fan it ierske toaniel ferdwûn is
it hie ommers safolle minder kinnen
je moatte der net oan tinke
as dit mantsje ús noch jierren
foar de fuotten rûn hie
no binne wy fan him ôf,
lang om let,
definityf.
Hy komt nea wer werom,
gelokkich
stek de flagge út,
priizje God yn ‘e himel,
ûntkoarkje de wyn
Lyklama is dea
út: Ensafh, 2007
